Keuken: gebouwd door Vera! 

Daar gaan we weer! Na Miller’s garden, was het weer even tijd voor een project met meer meubeltjes. En dan is Jason’s Kitchen perfect. 

Natuurlijk staan hier ook wel wat plantjes en bloemetjes in, want planten in je huis zijn nu eenmaal heel gezond. 

Een bijkomend voordeel van de bloemetjes en plantjes in deze kit: ze gaan eigenlijk gewoon niet dood. Uiteraard zien de roosjes die ik maak er meestal enigszins verlept uit, maar dat ligt dan niet aan mijn water geef kunsten. 

Deze kit heb ik al een keer eerder gemaakt, dus ik weet waar ik extra op moet gaan letten. Het verschil met de vorige keer is het pincet. Tot nu toe heb ik altijd een ijzeren pincet gekregen in de kit en nu zat er ineens een zwart kunststof pincet bij. Mét een kaartje dat bij de kits van Robotime random een pincet in het pakket geknald wordt. Vooruit, het staat er in iets andere bewoordingen, maar ik vertaal de Engelse teksten uit de instructies op een zeer vrije manier. Maar na ongeveer 8 metalen pincetten ben ik nu ineens de trotse bezitter van een kunststof pincet. Het voelt een beetje als het gouden ticket van Willy Wonka. Maar nu is het een zwart pincet van BuilDIY.

Naast dat fenomenale pincet zit er natuurlijk een beschrijving in, de zakjes met de onderdelen en de uit te knippen onderdelen. 

Uiteraard begin ik, zoals gewoonlijk, met het verven van de verschillende onderdelen. Want zoals je in vorige blogs van mij hebt kunnen lezen: het drogen duurt even en je onderdelen zullen meerdere laagjes nodig hebben. Niets is zo irritant dat je eindelijk alles in elkaar kunt zetten en je hier niet mee kunt beginnen omdat je moet wachten op het drogen van de verf.

Dan ga ik eindelijk echt aan de slag: twee krukjes. Moeilijkheidsgraad: twee van de vijf. 

Binnen vijf minuten staan de krukjes in elkaar. Op naar het volgende klusje. Een tafel, stellingkast, vitrinekastje en keukenkastje. Later ga ik met het eerste ijzerdraad aan de slag, een bijzettafeltje met mooie, gebogen pootjes.

Inmiddels ben ik aardig bedreven in het buigen van de ijzerdraadjes, alleen het plakken blijft een uitdaging. Gelukkig mag ik een kleedje over het tafeltje plakken, dus valt het helemaal niet op dat er behoorlijk wat lijm onder het tafeltje zit om de pootjes te laten plakken. Na een avondje knutselen ben ik best tevreden met het resultaat. 

De volgende avond staat in het teken van tierelantijntjes: wat doosjes, papieren zakjes, een waterketeltje en de koffiemolen. 

Thuis hebben we een echte koffiemolen staan en het is toch wel leuk te zien dat je met wat kraaltjes en karton een redelijk gelijkend miniatuurversie kunt maken. Zo ook bij de waterketel.

Bij dit soort onderdelen vraag ik me altijd af: wie bedenkt zoiets? Je moet er maar op komen, dat je met twee kralen en twee stukjes ijzerdraad een miniversie kunt maken van je eigen keukengerei.

Dan stort ik mij op de ovenwanten. In mijn eigen keuken worden deze zeer frequent gebruikt, want ik weet uit eigen (domme) ervaring dat een ovenschaal uit de oven pakken met je blote handen niet heel snugger is.

De beschrijving van de ovenwant is heel duidelijk: je knipt een malletje dat je gebruikt om het textiel te knippen en dan heb je nog vier papieren wantjes die je gebruikt om het textiel op te plakken. Maar op een of andere manier lukt het mij toch om hier de fout in te gaan. Overmoedigheid zullen we maar zeggen.

Ik heb het al eens gemaakt, dus nu lees ik minder goed. Ik mis dus de informatie dat je de vier papieren wantjes op de vier textiel wandjes moet plakken en ik plak heel eigenwijs twee papiertjes op elkaar. Dus bij de volgende wantjes, mis ik ineens wat papiertjes. Nadat ik vijf minuten heb gezocht (want ik had er toch echt vier uitgeknipt!), kom ik erachter dat ik die al heb geplakt. En ze zitten flink vast. 

Gelukkig leer je bij het bouwen van deze huisjes ook heel goed oplossingen bedenken. De oplossing was uiteraard heel simpel: ik knip gewoon een paar nieuwe wantjes uit gewoon papier.

De ovenwanten zijn wel heel stevig op deze manier. Elk nadeel heeft zijn voordeel. 

De s-haakjes lukken dan wel weer in één keer. 

Bij de pannenlap besluit ik toch maar weer even extra goed op te letten, zo heb ik daar toch mooi even een setje keukentextiel gefabriceerd. 

Dan een van mijn favoriete onderdelen van deze kit: het fruit snijden. Ergens ter wereld worden er staafjes gemaakt die, als je ze in plakjes snijdt, precies lijken op plakjes kiwi, citroen, sinaasappel of aardbei. 

Ik snijd dit altijd met een precisiemesje, zodat je mooie, dunne plakjes kunt maken. En na ongeveer 10 minuten heb je twee serveerplanken die niet zouden misstaan bij een gemiddeld ontbijtbuffet. 

Ware het niet, dat wanneer je deze dingen tegen zou komen bij een werkelijk ontbijtbuffet, je direct een klacht in zou dienen bij de keuringsdienst van waren. Na weer een avondje knutselen heb ik de etenswaren, pannen en het bestek klaar. 

Ik kan niet wachten om alles samen te voegen. Maar dat stel ik nog even een avondje uit.

Eindelijk, ik kan mijn meubeltjes aan gaan kleden: de bloemen op tafel, het ultra schattige kop en schoteltje en de schilderijtjes aan de muur. 

Ongemerkt gaat er dan toch weer een aantal uur voorbij. Aangezien het morgen weer vroeg dag is, besluit ik alles netjes op te bergen in de doos waar ik altijd mijn halffabrikaten in opberg. 

Veilig voor kinderen en katten. De kinderen weten namelijk het wel: mama d’r knutsels zijn om naar te kijken, maar die grijpgrage handjes van mijn kinderen van 4 jaar, 2,5 jaar en 8 maanden kunnen het natuurlijk soms niet laten. Om het over de katten maar niet te hebben...

De volgende dag nog zo’n favoriet onderdeel: de verlichting. Dit geeft zoveel energie. Je klooit wat met een beetje draad, wat lampjes en batterijtjes en je hebt licht. 

Uit ervaring weet ik dat ik heel goed moet kijken hoe ik de lampjes precies moet bevestigen. De vorige keer had ik natuurlijk weer niet goed gelezen, dus toen liepen de draadjes aan de verkeerde kant. Gelukkig heb ik dit toen kunnen verbloemen met wat groene takjes uit een andere kit. Maar deze moet natuurlijk perfect zijn, dus ik neem de rust om goed te kijken. En vooral tussendoor even blijven checken of de draadjes nog steeds intact zijn en de lampjes dus branden. 

Het wegwerken van het draad in het hoekje blijft lastig. Oftewel: de lijm werkt niet mee. Dus ik gooi daar een paar kwasten verf overheen. Je ziet het bijna niet, toch? 

Uiteindelijk richt ik de keuken in. Precies volgens de beschrijving. Al staat daar niet duidelijk in dat je het ringetje van de ketel moet knippen. 

Ik heb namelijk nog nooit een ketel met een ringetje aan de bovenkant gezien. Dit afknippen doe ik met een tangetje, nog even het hengsel een beetje bijschuren en klaar. 

En dan staat alles er in! Nu de ramen er nog op bevestigen. Ik gebruik hiervoor de Tacky Glue (gewoon van de Action). Die droogt iets minder snel, maar hij geeft geen draden en hij droogt doorzichtig op. Ook hier weet ik weer uit ervaring dat je hier wel een beetje geduld voor moet hebben en besluit vandaag het eerste deel te plakken en morgen past de rest. Om te zorgen dat de hele boel niet instort, zet ik het even vast met een knijpertje. 

De volgende dag is de lijm netjes droog en zit het stevig vast. Nu kan ik de rest vast plakken. 

En dan is hij echt af: Jason’s Kitchen is weer gelukt! 

Een leuk project om te maken en er zijn veel mogelijkheden om je eigen touch er aan te geven: andere vloerbedekking, eigen fotootjes in de lijstjes, andere stofjes. Kortom: laat je creativiteit er op los! 

En deel vooral je creatie op de Facebook pagina van de BuilDIY Club!

Groetjes Vera